Waaibrief

aan Willem en alle andere Waai'ers van woensdag 26 oktober 2011,

Ik vond het nogal galmen toen ik gisteravond jullie hal in de Plufabriek binnen stapte. Ik houd niet van galmende ruimtes. Als je iets zegt, stuiteren de woorden tegen het plafond en vallen zo terug je hoofd in. Het wordt er druk van, terwijl ik juist iets zeg om mijn hoofd leeg te maken. En de afstand tussen de ingang van de zaal en de tafels waar jullie zaten te werken was te groot. Nee, prettig was het niet. Gelukkig gaf Vincent me een hand.

In de loop van de avond werd het er echter niet beter op. Willem wilde van Aafke weten wat ze ervan vond dat deze week de zeven miljardste wereldbewoner wordt geboren. Een vraag als een veel te grote tuinbroek. Die lieve schat redde er zich goed uit door 'Flevoland' te zeggen.

En die pauzes. Moet dat zo lang? En zo veel? Alsof ik in een enorm leeg zwembad sta zonder trappetje om eruit te klimmen, zo voelt zo'n pauze na een dag vol e-mail, quota, afspraken en deadlines. Of komt dat doordat ik niet meer rook? Ik maakte maar een praatje. En nog een. En pakte een biertje. En nog een.

Om half twaalf ging ik naar het station om mijn trein te halen. Die reed maar tot Arnhem, waardoor ik vijftig minuten moest wachten op de laatste stoptrein. Op het perron las ik het Waai-zine van dinsdag en zag dat er twee witregels teveel in mijn gedicht staan. Toen ik aankwam in Zutphen waren de fietsenrekken en de straten leeg.

Ik raak in de war van zoveel ruimte om me heen. Ik moet eigenlijk werken, maar lees alle stukjes en bekijk alle filmpjes op de Waai-site. Ook die van vorig jaar. Ik schrijf een klaagbrief en kijk tussendoor elke tien minuten of er iets nieuws op de site staat. Ik heb het de hele ochtend al koud.

Met vriendelijke groet,

Tim Pardijs

PS: Ik heb helaas geen tijd om deze week nog een keer langs te komen.