JACHT

(live geschreven tijdens Lux live in Nijmegen tijdens een debat over cultuur en innovatie)

‘We gaan op zoek naar iets nieuws met toegevoegde waarde’, riep iemand. Niemand verstond het goed, want de microfoon deed het niet, maar we stapten toch allemaal in de wagen met grote wielen en grote ramen voor goed uitzicht naar alle kanten. De raderen van ons voertuig zijn traag en al snel kwamen er muiters en remmers. We zijn nu al een poos aan het jagen, maar vinden vooral wat niet is.

Iemand die bij het raam zat, zag managers een interimsloot uitbaggeren, een ander wees naar boven, naar een klimwand vol kunstenaars met bloemetjes op hun bloes. Een schrijver stelde voor een gedichtengenerator van Google te gebruiken. Uit een bos hoorden we mannen in een boerzoektvrouw-achtige setting roepen: ‘dit rooien we wel even met z’n allen’ en ‘we gaan nu even heel creatief doen’.

Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat er chips met Marokkaanse kruiden en appels die niet verrotten klaar lagen. Opeten moet je die microfoon. Dat smaakte even goed, maar het bleek een saaie plek, die misschien door ‘m in 3d te printen innovatiever kan worden. Of dat werkt zijn we nog aan het uitzoeken.

Het is een pijnlijke omweg nu we ons niet meer laten leiden door de leidsels, maar niemand protesteerde meer. Te uitgeput om vuur te maken liggen we nu naast de wagen. Wie hoort het eerst het geritsel in het struikgewas?