(gedicht live geschreven tijdens en over het Prinsjesdagdebat in Lux)
Wat wij vandaag nu weer zagen aan de cijfers,
we zijn terug bij aflevering nul.
Mannen zonder stropdas, half lege zalen,
en na een vraag staan er bijna geen mensen meer,
de administratie over wc-papier verstopt alles.
Er was een tussenzinnetje dat me intrigeerde.
De regering maakt in nachtclubs afspraken
met debatleiders, universiteiten en hogescholen
over concentratie, en onze aandacht gaat
intussen naar heel andere dingen.
Wacht even, er was een tussenzinnetje dat me intrigeerde.
Het oude instrumentarium blijkt niet meer te passen
en terwijl de koningin troonredeneert
over dat we alles eerlijk moeten delen
steelt de premier een slogan van Hannie.
Er zijn mensen die zich in hun zware taak
gesteund weten door het besef dat velen
hen wijsheid toewensen, dat er op afroep
uit alle hoeken mensen met gele en roze
papiertjes kunnen komen en dat er spiekbriefjes zijn.
Maar daarop vertrouwen is niet genoeg, het geeft
enige sturing aan het programma, maar is
– zo blijkt uit ervaring –
geen garantie voor het werkelijke verloop.
Maar eh, dat tussenzinnetje…
Nieuws en poëzie van Tim Pardijs
No comments:
Post a Comment