Discussie over gedicht VADER op De Contrabas

Voor Dit is de Zondag op Radio 1 mocht ik een gedicht schrijven over zeeman Henk de Velde. Chrétien Breukers vond het 'een mooi ding' en besloot het op zijn weblog De Contrabas te zetten. Het bleef nog lang onrustig.

VADER

voor Henk de Velde

Je zei: de wereld is plat, ik trek een rechte lijn. Elke
tros ging overboord en je keek niet meer naar de streng
die achter je aan sleepte. Je dacht: als ik ver genoeg ga,

breek ik deze kabel wel. Alleen toen de veiligste plek
op aarde gekapseisd boven je lag en de golven over je
heen sloegen voelde je hem, en werd je bang. Niet voor
het klemmen van de band of het donker dat je graf al
vulde, maar voor een breuk. Je trok jezelf eraan omhoog.

Maar de wereld is niet plat, en tijdens de zesde
ronding kwam je de streng tegen die je zelf
had gelegd. Je pakte een bijl en
hakte,
hakte,
hakte,
tot je uitgeput op het dek neerviel en toe moest geven
dat je deze draad nooit zou kunnen breken.
Je pakte hem op, en volgde hem terug.

En als je nu de klei onder je door voelt golven,
tast je even naar het touw. Jij kent de diepte.