WELKOM

(credo en buiging naar eerste drie stadsdichters van Zutphen: Hanz Mirck, Ton Luijten en Eke Mannink)

Ik zie je worstelen met wegen, op de kaart

markeer je elke stap om te bewijzen dat je

hier bent. Maar je bent pas echt hier als je

spoorzoeker durft te worden. Wees gerust,

ik zal doen alsof de stad van mij is, je wijzen

op de stof waarmee jij je eigen stad kan maken.

De stad die je verliet zal ik je laten horen in

de echo's die door de stegen klinken, laten

voelen in de trillingen van het stuur als je

over de markt rijdt, laten zien in het licht

dat door het water schatert, laten ruiken in

de wind die komt aanwaaien over de rivier.

Maar ik moet je waarschuwen: elke dag hier is

zo'n tocht als deze en aan het eind van elke dag

zal er een stukje van de stad over blijven,

dat is wat torens zoeken bij elkaar: uitzicht.

Ik zal doen alsof de stad van mij is, net zolang

tot je voelt dat deze wind langs vele torens heeft

gestreken, ziet dat dit licht teveel verandert om

aan te kunnen wijzen, je je herinnert dat elke markt

zijn eigen gaten heeft en hoort dat geluiden zich

niet aan grenzen houden. Dan weet je: deze stad

is alle steden waar je hiervoor bent geweest.