We laten de muren van onze gewoonten
achter ons, nemen zelfs de sleurhut niet
mee, maar kiezen voor een flapperend
doek met ritsen erin. Het is drie dagen
rijden en we moeten priesters ontwijken
die ons zelfs aan de overkant van de grens
nog achterna zitten met hun doopvonten.
Eenmaal aangekomen op de veel te dure
camping maken we eerst de ondergrond
vrij van begraven journalisten, bewakers
met losse handen, omgekochte officials,
en terwijl wij haringen de te harde grond
in proberen krijgen, slaan we zuigende
Facebook-medewerkers en bazen van ons
af. En net als we kunnen gaan slapen
begint het boycotten te regenen, de tent
begint te lekken en wie mag er weer uit
om een greppel te graven voor die vloed
aan kritiek? Nee, het volgende EK
volgen we weer gewoon voor de tv.
No comments:
Post a Comment