Tussen de
stenen was er een die
me greep,
mijn voet, ik (schoenen
moeten
gehaald een nieuwe jas
tegen de kou
brief op tijd
thuis lukt
niet
meer)
kom terecht
in een straat met op blote
voeten onze
rillende kinderen die nooit -
laarzen klinken
hard op de keien, klank
van namen
die vermorzeld worden.
De adressen
blijven over.
Bedek onze
hele weg met struikelstenen.
Dodenherdenking 4 mei 2014