Derde nominatie

Als ik de nominatie om voortijdig van de opleiding journalistiek verwijderd te worden omdat ik achterbleef met spelling niet meetel, ben ik voor de derde keer in mijn leven genomineerd. Mijn gedicht Nieuwe bewoners mocht ik tweemaal achter elkaar voorlezen in schouwburg De Storm in Winterswijk, bij de prijsuitreiking van Aan het Woord! Achterhoek. Twee keer, 'omdat een gedicht zo kort is'. Volgens de jury is het 'een gedicht waarin op subtiele wijze wordt beschreven hoe nieuwe bewoners zich een oud huis eigen moeten maken, en hoe zij zich aanpassen aan de oude omstandigheden. Nieuwe wijn in oude zakken, als het ware', aldus het juryrapport.
Er was maar één andere dichter genomineerd in de zes regiowedstrijden van Aan het woord! dit jaar: Peter Vermaat uit Apeldoorn. Literaturjugend-collega Tom Bouwmeester won daar overigens met een prachtig verhaal. Alle andere genomineerden en winnaars waren verhalenschrijvers. Andere wetenswaardigheden: van de 93 inzendingen in de Achterhoek, kwamen er 14 uit Zutphen. Voila.


NIEUWE BEWONERS

Ze schuurden de voordeur, legden
een nieuwe vloer, verfden de kamer,
installeerden een fornuis, vervingen
de kozijnen en repareerden de trap.

De voordeur klemt, het deukje in de vloer
werpt een kleine schaduw, de kleuren
vloeken, het fornuis is vet, de kozijnen
zijn verrot en de derde tree van boven kraakt.

Ik zal je door de voordeur naar binnen dragen,
als ik ga klussen karton op de vloer leggen,
alleen de kleuren wel uitzoeken, het fornuis
altijd gelijk schoonmaken, de kozijnen
elke twee jaar verven en ik beloof je:
ik sla de derde tree over als je uit wil slapen.

JACHT

(live geschreven tijdens Lux live in Nijmegen tijdens een debat over cultuur en innovatie)

‘We gaan op zoek naar iets nieuws met toegevoegde waarde’, riep iemand. Niemand verstond het goed, want de microfoon deed het niet, maar we stapten toch allemaal in de wagen met grote wielen en grote ramen voor goed uitzicht naar alle kanten. De raderen van ons voertuig zijn traag en al snel kwamen er muiters en remmers. We zijn nu al een poos aan het jagen, maar vinden vooral wat niet is.

Iemand die bij het raam zat, zag managers een interimsloot uitbaggeren, een ander wees naar boven, naar een klimwand vol kunstenaars met bloemetjes op hun bloes. Een schrijver stelde voor een gedichtengenerator van Google te gebruiken. Uit een bos hoorden we mannen in een boerzoektvrouw-achtige setting roepen: ‘dit rooien we wel even met z’n allen’ en ‘we gaan nu even heel creatief doen’.

Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat er chips met Marokkaanse kruiden en appels die niet verrotten klaar lagen. Opeten moet je die microfoon. Dat smaakte even goed, maar het bleek een saaie plek, die misschien door ‘m in 3d te printen innovatiever kan worden. Of dat werkt zijn we nog aan het uitzoeken.

Het is een pijnlijke omweg nu we ons niet meer laten leiden door de leidsels, maar niemand protesteerde meer. Te uitgeput om vuur te maken liggen we nu naast de wagen. Wie hoort het eerst het geritsel in het struikgewas?

EEN LETTER VAN BANKET

(geschreven voor de Kunstkamer, waar we met de Kopwit-dichters te gast waren op een sinterklaasavond)

Hoor ik me daar op zolder
als de kleintjes slapen
een letter van banket,
brengt ons vanavond een bezoek.
Ja, hij komt in donkere nachten
nu hij het weer zo lelijk vindt.
Ik zal eens even vragen naar zijn naam.

Stoute kinderen, zegt hij
rijd toch niet stilletjes
al heen en al weer
de hele, de hele wereld in.
Trek je beste tabberd aan
een bromtol met een zweep erbij,
wie stout is de roe,
ieder ongehoorzaam kind
breng ons vanavond een bezoek.

Want je weet wel, zegt hij
op de hoge, hoge daken
trekt hij met zich voort
al heen en al weer
voorzien van marsepein
speelgoed en prentenboekjes
het paardje zwaar beladen
en wij zingen en wij springen,
zo lekker en zo zoet
vol verwachting klopt ons hart
maar onder in die zak:
ieder ongehoorzaam kind
en zijn knecht staat te lachen.